Op de pagina Fuerteventura hebben we al wat geschreven over, evenals in Nieuws 7 juni 2018, een klein eilandje voor de kust van Fuerteventura. Voor ons was dit eilandje toen nog theorie, inmiddels hebben wij er een aantal uren doorgebracht.
Zonder zeer uitputtend onze bevindingen weer te geven, lijkt het ons wel leuk om een deel van het reisverslag dat we ervan hebben gemaakt met jullie te delen, omdat je op die manier wat over Isla de los Lobos te weten komt.
Op de pagina Wandelingen hebben we een wandeling op Lobos opgenomen, zoals beschreven in de wandelgids van Rolf Goetz.
Maandag 9 juli
Na lief geweest te zijn voor de planten en wat formaliteiten te hebben verricht, rijden we naar Playa Blanca en hebben nipt op tijd de boot van 11.00 naar Corralejo, Fuerteventura. Het is de expresboot, dus staan we na ongeveer een half uur aan de andere kant.
Ons hotel, Las Dunas Apartments, ligt – strategisch gekozen voor morgen – op slechts een paar minuten lopen. En, ons appartement is al klaar, dus we kunnen direct inchecken. Super.
En zo komt het dat we niet lange tijd na thuis te zijn vertrokken, met onze voetjes in het zand, aan zee, in de schaduw, met een zacht briesje om ons heen, bij ons favoriete restaurant van een lekkere lunch genieten (Galera Beach Club in Corralejo).
De rest van de middag brengen we luierend aan het zwembad van het hotel door en eten daarna lekker wat tapas. Een geslaagde dag.
Dinsdag 10 juli
We zijn tijdig opgestaan om de boot van 10.00 naar Isla de los Lobos te halen. Maar eerst een lekker ontbijt bij de bakker om de hoek, met uitzicht op Isla de los Lobos en Lanzarote.
Hmmmm, allemaal lekkere dingetjes.
Dan smeren we snel wat broodjes voor onderweg want het is zeer de vraag of het restaurantje in El Puertito op Isla de los Lobos open is. De eigenaar is waarschijnlijk familie van Pedro van La Caleta bij ons in Playa Honda, want El Antonito is schijnbaar alleen open als zijn pet er naar staat, de pet van de eigenaar dus.
Gelukkig waren we tijdig aan de kade want het is erg druk en, vol = vol. Wij kunnen nog mee.
Het is een boottochtje van niks, slechts 15 minuten. Volgens de receptioniste van Las Dunas is het een super dag voor Lobos, want het is Calima. Aha, waarom dat zo prettig is, snappen we (nog) niet, want dat betekent meestal dat het erg warm is.
Ohhh, wat is het mooi!
Ongerepte natuur, natuurlijke inhammetjes en goed aangelegde wandelpaden. Het is ter bescherming van flora en fauna ook niet toegestaan om buiten de paden te lopen maar het is prima zoals het is.
Het voordeel van de Calima is ons inmiddels wel duidelijk: het is warm maar er hangt een beetje een sluier zodat de zon niet zo’n heel felle kogel is.
Mijn idee was om eerst wat te lopen, dan onderweg lekker wat te zwemmen, om vervolgens ons tochtje om het eiland te vervolgen. Helaas. Slechts aan de kant van aankomst is het mogelijk te zwemmen, maar daar kwamen we dus pas achter toen we het rondje hadden gemaakt, zie wandeling Isla de los Lobos.
En op dat moment was het, Calima of niet, inmiddels zó warm dat wij, in tegenstelling tot de rest van de aanwezigen, echt niet in de zon wilden zitten. Slechts weinigen hadden een parasol bij zich en blijkbaar is hun huid echt anders dan die van ons. Hoewel…. we zien toch ook veel mensen die wel erg rood zijn.
De wandeling duurt (zonder de Montaña La Caldera) ongeveer 2 uur, leuk om te doen en mooie natuur. Anders dan bij ons op Lanzarote. Van tijd tot tijd groen, plassen water en de bergen zijn veel vlakker en minder zwart. Maar Fuerteventura is dan ook het oudste eiland en het eiland waar het het langst geleden is dat er vulkanen zijn uitgebarsten, zo’n 20 miljoen jaar geleden.
Onderweg zien we diverse meeuwen die op de hoogste punt van de bergjes zitten, als wachters uitkijkend over de vlakten.
Halverwege de tocht is de vuurtoren. Zeer vervallen inmiddels, maar tot 1968 heeft hier daadwerkelijk een vuurtorenwachter met zijn familie gewoond. Het lijkt mij erg eenzaam.
En natuurlijk nergens een boom te bekennen. De enige schaduw was te vinden in het observatiehokje voor vogels. Nou ben ik niet zo van de vogels maar voor wie het interessant vindt: deze zijn hier te vinden.
En hier is Las Juanitas, een zoutvlakte die af en aan onder water staat en weer opdroogt en voor veel vogels een broedplaats genereert en voor voldoende eten zorgt.
De wandeling naar de Montaña La Caldera slaan we over. Die klim zie ik vandaag niet zitten.
Helaas hebben we vandaag geen dolfijnen noch monniksrobben (Lobos) kunnen spotten, behalve 2 van steen. Vroeger hebben er veel gezeten.
El Puertito bestaat uit een paar huizen en, zoals gezegd, een restaurant dat af en toe open is. Het is duidelijk dat er tegenwoordig geen mensen meer wonen, het is erg vervallen.
Maar het baaitje is fraai en heeft een klein zandstrandje.
Om 14.00 elkaar nog eens aangekeken, toch nog zwemmen of een boot eerder dan gepland terug nemen? Dat zwemmen trekt ons wel, in een mooie, blauwe Laguna en dan hebben we ook niet voor niets badkleding en handdoeken meegenomen, maar vanwege het ontbreken van schaduw kiezen we toch voor de boot. En dat betekent dat we ook een boot eerder terug naar Lanzarote hebben. Het grote voordeel daarvan is trouwens dat het een boot van Olson is, wat duurder maar groter en dat is met de golven die er opeens zijn, wel zo fijn.
Isla de los Lobos, mooi maar wel héél klein. We zijn maar enkelen tegen gekomen op onze wandeling. De meeste mensen maken de overtocht om op het strand te gaan liggen. Dat vinden wij weer raar want Fuerteventura heeft enorm veel en mooie stranden. Maar het is zeker de moeite waard om eens te bezoeken.